ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Η Πλάτη βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα[4] προς τα βορειοανατολικά των Φιλιατρών σε υψόμετρο 294[1][5] μέτρα και απέχει 10 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό που βρίσκεται κάτω από το βουνό της Μάλης έχει μακρόχρονη ιστορία. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καναλουπού, ενώ ως Πλάτη αναφέρεται από το 1956.[6][7] Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία Καναλουπού ή Κανελουπού ή Καναλωπού και σε προγενέστερες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Ο οικισμός αναφέρεται, σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Καναλουπού (Canalupu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[8] Η Καναλουπού προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης το 1835,[9] ενώ αναφέρεται, το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Εράνης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 115 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[12] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό της Καναλουπούς αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Χαλαζονίου, που είχε ως έδρα το Χαλαζόνι,[13][14] ως και το 1919,[15] που η Καναλουπού αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Καναλουπούς.[16] Η Καναλουπού παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1956, που το χωριό μετονομάζεται σε Πλάτη και η Κοινότητα σε Κοινότητα Πλάτης,[17] και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Πλάτης από το 1956 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών,[18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[19][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. ΑΠΟ http://www.hellenicaworld.com/Greece/Geo/gr/PlatiMessinias.html

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Ο Ελληνας που ταΐζει ελληνικά τις Βρυξέλλες

19.06.2017 : 23:39 







Παρά τον κόσμο –η αίθουσα είναι γεμάτη–, επικρατεί ησυχία, ηρεμία. Στο διπλανό τραπέζι, ένας καλοντυμένος κύριος, που βαδίζει στην όγδοη
δεκαετία της ζωής του, απολαμβάνει το δείπνο του μόνος, προσηλωμένος στην ιεροτελεστία. Πρώτο πιάτο, δεύτερο πιάτο, δύο μπουκιές μόνο από το γλυκό, λίγο τυρί και μια τελευταία γουλιά κόκκινο κρασί, ελληνικό κρασί. Σχεδόν το κατάφερε το μπουκάλι...
Ο Κωνσταντίνος Ερίνκογλου, ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου «Notos», του καλύτερου εστιατορίου στις Βρυξέλλες σύμφωνα με το βραβείο που απέκτησε πρόσφατα, το οποίο είναι ελληνικό, έχει ακολουθήσει το βλέμμα μου.
«Ερχεται πάντα μόνος. Μία, σπάνια δύο φορές την εβδομάδα. Απολαμβάνει το φαγητό μου», μου λέει. Σπρώχνει μια καρέκλα δίπλα μου και κάθεται «για να τα πούμε», ακριβής στο ραντεβού μας, παρόλο που κλείστηκε τηλεφωνικά κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
Στο «Notos» τρώνε διάσημοι ηθοποιοί, πολιτικοί και επιχειρηματίες, αλλά μόλις περάσεις την είσοδό του, ανεξάρτητα από την ιδιότητά σου, είσαι ένας μοναδικός, εξαιρετικός φιλοξενούμενος, με όλη τη σημασία της λέξης.
Η ιστορία του Κωνσταντίνου Ερίνκογλου ξεκινάει πριν από αρκετές δεκαετίες σε ένα ελληνικό χωριό, τη Μουσθένη Καβάλας, στους πρόποδες του Παγγαίου, παιδί οικογένειας προσφύγων. Στα 18 του φεύγει για να σπουδάσει Κοινωνιολογία στο Στρασβούργο, για να βρει μια καλύτερη ζωή. Συνεχίζει με υποτροφία στο Collège de l’ Europe στο Βέλγιο, όπου αποκτά εξειδίκευση στα ευρωπαϊκά θέματα.
Ως φυσικό επακόλουθο, προσελήφθη στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. «Λαμπρή σταδιοδρομία», αυτοσαρκάζεται. Σκάει ένα σχεδόν πονηρό χαμόγελο. «Να μην πάνε χαμένες οι σπουδές. Ημουν 27 χρονών και βρέθηκα να εργάζομαι στη Διεύθυνση για την Προστασία του Καταναλωτή και την Ασφάλεια».
Εκείνα τα χρόνια, τάιζε τους συναδέλφους του με το φαγητό «της μαμάς», που μαγείρευε, και αναζητούσε ένα ελληνικό εστιατόριο το οποίο να ανταποκρίνεται σε αυτό που εκείνος θεωρεί ελληνικό φαγητό. «Κάτι όμορφο στην όψη, κάτι νόστιμο, κάτι απλό και φρέσκο». Μάταια. Σουβλάκι και μουσακάς ήταν ό,τι ελληνικότερο προσέφερε η πρωτεύουσα της Ευρώπης σε Ελληνες και φιλέλληνες.
Οκτώ χρόνια αργότερα, υπέβαλε την παραίτησή του αποφασισμένος να ακολουθήσει αυτό που θα τον έκανε ευτυχισμένο – ή έτσι τουλάχιστον πίστευε. «Πήγα στη Λυών για να γίνω γεωργός. Δεν ξέρω γιατί, έτσι μου ήρθε. Αρχισα να μαθαίνω πώς να καλλιεργώ, να βρίσκω καλούς παραγωγούς, και κάπως έτσι κατέληξα να μαγειρεύω... Μετά το 1996 άνοιξα το “Notos” και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μέσα σε ένα μήνα το εστιατόριο απέκτησε φήμη».
Η συνταγή απλή όσο και δύσκολη: «Ενα καλό πιάτο; Φτιάχνεται από απλά και καλά συστατικά. Λαχανικά από το περιβόλι. Λίγο ψάρι, λίγο κρέας. Κάθε πιάτο πρέπει να δίνει χαρά, να ευφραίνεται η καρδιά σου».
Το «Notos» έκλεισε πλέον τα είκοσι. Ο ιδιοκτήτης του βραβεύθηκε από τον βασιλιά του Βελγίου με το παράσημο του Τάγματος του Λεοπόλδου Β΄ για τη συνεισφορά του στη γαστρονομία των Βρυξελλών. Δεν έχει επισκεφθεί την Ελλάδα εδώ και ένα χρόνο, από στενοχώρια.
«Εδώ, στις Βρυξέλλες, ο κόσμος νομίζει ότι η Ελλάδα πάει προς το καλύτερο. Δεν ακούγονται πλέον τόσα πολλά. Ξέρετε όμως και εδώ τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πελάτες μου παραγγέλνουν με φειδώ. Εχουν ανοίξει πολλά μικρά εστιατόρια στις Βρυξέλλες, όπου μπορείς να φας με δέκα ευρώ».

ΑΠΟ http://www.kathimerini.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: